คอนแทคเลนส์ที่ใช้งานได้เป็นวิธีการส่งยาไปยังดวงตาที่น่าตื่นเต้น แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังถูกจำกัดด้วยความยากลำบากในการควบคุมการหลั่งยาและการติดตามการปลดปล่อยนี้ในแหล่งกำเนิด ตอนนี้ Jingzhe Deng และคณะของเขาที่ China Pharmaceutical University และ Southeast University ประเทศจีน แสดงให้เห็นว่าการผสมผสานระหว่างการพิมพ์แบบโมเลกุลและสีเชิง
โครงสร้างสามารถแก้ปัญหาได้
นักวิจัยรายงาน ( ACS Applied Materials & Interfaces )คอนแทคเลนส์ที่มีจุดจับตัวยาเฉพาะที่มีความสามารถในการปลดปล่อยอย่างต่อเนื่องเมื่อเวลาผ่านไป นอกจากนี้ ยังแสดงให้เห็นว่าอุปกรณ์ดังกล่าวยังสามารถรายงานกระบวนการจัดส่งยานี้ได้ด้วยตนเอง เนื่องจากการจับและการปลดปล่อยโมเลกุลเป้าหมายไปยังคอนแทคเลนส์ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของดัชนีการหักเหของแสงของเมทริกซ์ การปลดปล่อยตัวยาจึงสามารถสังเกตได้โดยตรงเหมือนกับการเปลี่ยนสีของเลนส์
ผลึกโฟโตนิกที่ตอบสนองต่อ pHในการศึกษานี้ เติ้งและเพื่อนร่วมงานได้ออกแบบเลนส์ให้เป็นผลึกโฟโตนิก โดยที่ม่านตาคอนแทคเลนส์สีสดใสเป็นผลมาจากโครงสร้างรูพรุน 3 มิติของเมทริกซ์ โดยใช้การจัดเรียงอนุภาคนาโนซิลิคอนไดออกไซด์ที่เหมือนกันเป็นประจำเป็นเทมเพลต กลุ่มจึงสร้างเลนส์โพลีเมอร์ที่มีโครงสร้างที่กำหนดไว้อย่างดีพร้อมโพรงทรงกลม สีของวัสดุเกี่ยวข้องโดยตรงกับขนาดของการสร้างแม่แบบอนุภาคนาโน: ยิ่งขนาดของโพรงทรงกลมยิ่งใหญ่เท่าใด ความยาวคลื่นของแสงที่สะท้อนจากคอนแทคเลนส์ก็จะยิ่งยาวขึ้น
นอกจากนี้ นักวิจัยยังแสดงให้เห็นว่ากระบวนการผูกมัดและการปลดปล่อยสามารถกระตุ้นได้โดยการเปลี่ยนแปลงค่า pH ที่เกิดขึ้นเมื่อเลนส์ถูกถ่ายโอนจากสารละลายบรรจุยาไปเป็นของเหลวน้ำตาเทียม ทั้งนี้เนื่องจากค่า pH ส่งผลต่อปฏิสัมพันธ์จำเพาะระหว่างโมเลกุลของยาและโมโนเมอร์ที่ใช้งานได้ซึ่งใช้สร้างช่องจับที่จำเพาะต่อโมเลกุล
เนื่องจากการจับและการปลดปล่อยโมเลกุล
ของยาทำให้เกิดการขยายตัวและการหดตัวของเมทริกซ์ ทีมงานจึงสามารถวัดค่านี้ได้โดยตรงโดยการวัดความยาวคลื่นของแสงสะท้อน พวกเขาแสดงให้เห็นว่าการปลดปล่อยยาออกจากเลนส์เป็นเวลา 12 ชั่วโมงช่วยลดความยาวคลื่นที่สะท้อนได้ 36.4 นาโนเมตร การเปลี่ยนแปลงของขนาดนี้สามารถรับรู้ได้จากการเปลี่ยนสีด้วยตาเปล่า
คอนแทคเลนส์อ่อนช่วยผู้ป่วยเบาหวานได้เก็บน้ำตาของคุณวิธีการใหม่ในการตรวจสอบการปลดปล่อยยาหมายความว่าสามารถหลีกเลี่ยงงานที่ยากลำบากในการรวบรวมและวิเคราะห์น้ำตาได้ นักวิจัยยังแนะนำด้วยว่าการออกแบบเลนส์ที่ใช้งานได้ตามเทคนิคเหล่านี้สามารถนำไปใช้กับยาได้หลายชนิด โดยการผสมผสานเทคนิคเหล่านี้มีศักยภาพที่จะจัดการกับความท้าทายที่สำคัญบางประการที่พบในการนำส่งยาไปยังดวงตา
นอกจากนี้ ทีมงานยังได้สาธิตการใช้เลนส์เหล่านี้ซ้ำอีกด้วย เมทริกซ์ที่พิมพ์ด้วยโมเลกุลแสดงให้เห็นว่าสามารถจับและปลดปล่อยยาซ้ำได้ ช่วงเวลาของกระบวนการผูกและปล่อยเหล่านี้สามารถเข้ากับไลฟ์สไตล์ของผู้ป่วยได้อย่างง่ายดาย โดยที่เลนส์สามารถให้การรักษาเป็นเวลา 12 ชั่วโมงในระหว่างวัน แล้วจึงบรรจุซ้ำอีกครั้งเป็นเวลา 12 ชั่วโมงในเวลากลางคืน
ปัญหาความลึกของผิวหนังสามารถเอาชนะได้โดยใช้วัสดุอย่างพอลิเมอร์นำไฟฟ้าหรือวัสดุนาโน เช่น กราฟีนและท่อนาโนคาร์บอนในเสาอากาศดังกล่าว แต่อุปสรรคในที่นี้ก็คือวัสดุเหล่านี้นำไฟฟ้าได้ไม่ดี จากการตรวจวัดของทีม Gogotsi เสาอากาศ MXene ใหม่นั้นดีกว่ากราฟีน 50 เท่า และดีกว่าเสาอากาศหมึกเงิน 200 เท่า ในการรักษาคุณภาพของการส่งคลื่นวิทยุ
2D MXenes สร้างโฟโตนิกไดโอด
Babak Anasoriสมาชิกในทีมกล่าวว่า “เสาอากาศ MXene ไม่เพียงแต่มีประสิทธิภาพเหนือกว่าโลกมาโครและไมโครโลกของเสาอากาศโลหะเท่านั้น แต่เราได้ก้าวไปไกลกว่าประสิทธิภาพของเสาอากาศวัสดุนาโนที่มีอยู่ ในขณะที่รักษาความหนาของเสาอากาศให้ต่ำมาก “และแตกต่างจากวิธีการประดิษฐ์วัสดุนาโนอื่น ๆ ที่ต้องใช้สารเติมแต่งที่เรียกว่าสารยึดเกาะและขั้นตอนพิเศษในการให้ความร้อนในการเผาอนุภาคนาโนเข้าด้วยกันเราทำเสาอากาศในขั้นตอนเดียวโดยการพ่นหมึก MXene ที่ใช้น้ำของเรา”
รางวัล Roberts มอบให้กับ Eric Ford และเพื่อนร่วมงานที่มหาวิทยาลัย Washingtonสำหรับการพัฒนาระบบการฉายรังสีโปรตอนพรีคลินิก ( Phys. Med. Biol. 62 43 ) บทความ “แท่นฉายรังสีโปรตอนที่มีความแม่นยำด้วยภาพสำหรับการวิจัยพรีคลินิกในร่างกาย ” อธิบายถึงเครื่องมือใหม่ที่รวมลำแสงโปรตอนที่ผลิตโดยไซโคลตรอนทางการแพทย์กับเครื่องฉายรังสีเอกซ์แบบใช้ CT เชิงพาณิชย์
นักวิจัยได้รับแรงบันดาลใจจากการขาด ข้อมูลพรีคลินิก ในร่างกายเกี่ยวกับผลกระทบทางรังสีวิทยาของโปรตอนในการรักษา เมื่อสังเกตถึงผลกระทบที่เครื่องฉายรังสีเอกซ์พรีคลินิกที่มีความแม่นยำมีต่อความเข้าใจเกี่ยวกับการฉายรังสีและอณูชีววิทยาในมะเร็ง พวกเขาหวังว่าเครื่องฉายรังสีโปรตอนที่มีความแม่นยำจะให้ประโยชน์ที่คล้ายคลึงกัน
ฟอร์ดเชื่อว่ากระดาษนี้ได้รับเลือกให้เป็นรางวัลเนื่องจากความแปลกใหม่ของแพลตฟอร์มนี้ ซึ่งรวมเอาทั้งการชี้นำภาพและลำแสงโปรตอนที่มีความแม่นยำ “แม้ว่าหม้อน้ำแบบนำภาพจะมีวางจำหน่ายแล้วเป็นเวลาประมาณ 10 ปี และลำแสงโปรตอนที่มีความแม่นยำได้รับการพัฒนาในห้องปฏิบัติการบางแห่ง นี่เป็นการผสมผสานที่เป็นเอกลักษณ์ของเทคโนโลยีเหล่านี้” เขาอธิบาย “ฉันคิดว่ามีการรับรู้ถึงการทดลองใหม่ ๆ ที่สามารถทำได้ด้วยเทคโนโลยีดังกล่าว”
บทความนี้จะอธิบายลักษณะทางเทคนิคของเครื่องฉายรังสีโปรตอนที่มีภาพนำทาง หลังจากการตีพิมพ์ ทีมงานได้ย้ายไปยัง “งานที่สำคัญจริงๆ” ฟอร์ดกล่าว: การทดลองทางชีววิทยา “เรามีโครงการต่อเนื่องหลายโครงการที่ตรวจสอบผลกระทบที่แตกต่างกันในเนื้องอก การเสริมศักยภาพด้วยอนุภาคนาโน และการบำบัดด้วยภูมิคุ้มกันด้วยรังสี เราหวังว่าจะพัฒนาความร่วมมือกับกลุ่มอื่นๆ นอกมหาวิทยาลัย เนื่องจากเป็นแพลตฟอร์มที่ไม่เหมือนใครในหลาย ๆ ด้าน การแบ่งปันทรัพยากรจึงเป็นประโยชน์”
นักวิจัยกำลังดำเนินการพัฒนาทางเทคนิคของแพลตฟอร์มอย่างต่อเนื่อง และเพิ่งสร้างเครื่องฉายรังสีขนาดเล็กซึ่งส่งลำแสงโปรตอนขนาดเล็กสำหรับการทดลองในการบำบัดแบบจุดหรือแบบกริด
Credit : เกมส์ออนไลน์แนะนำ >>>ป๊อกเด้งออนไลน์ ขั้นต่ำ 5 บาท
